Een zomer vol ontmoeting

Het zomerreces staat voor de deur. Een tijd om even afstand te nemen, tot rust te komen, om bij te tanken. Maar eerlijk is eerlijk: die rust voel ik niet overal. De spanningen in onze samenleving lopen soms op. Ook als het gaat over de opvang van asielzoekers, een onderwerp dat veel losmaakt.

Ik hoor zorgen. Over druk op voorzieningen, over veiligheid, over eerlijkheid. Die zorgen verdienen erkenning en een luisterend oor. Tegelijkertijd gaat het bij dit onderwerp niet alleen over regels en aantallen. Het gaat over mensen. Over gezinnen op de vlucht voor oorlog. Over jongeren zonder veilige plek. Over onze bereidheid om elkaar in de ogen te blijven kijken, ook als het ongemakkelijk wordt.

In een inclusieve gemeente is plek voor verschillen. Dat klinkt mooi, en dat ís het ook, maar het is niet altijd makkelijk. Samenleven vraagt iets van ons allemaal. Moed, om niet weg te kijken. Tolerantie, ook als je iets niet begrijpt. En misschien wel het belangrijkste: het vermogen om het gesprek met elkaar te blijven voeren, zonder te vervallen in tegenstellingen.

Juist in de zomer, als we elkaar ontmoeten op het terras, op een festival of bij een buurtbarbecue, liggen kansen. Om verhalen te delen. Om elkaar echt te zien. Om te ontdekken dat we vaak meer gemeen hebben dan we denken.

Ik wens u een zomer vol rust, ontmoeting en verbondenheid. En ik hoop dat we, ook na de vakantie, blijven bouwen aan een gemeente waar verschillen geen breuklijn vormen, maar een kracht.

Want inclusie begint niet in een beleidsstuk, maar in hoe we met elkaar omgaan. Elke dag weer.