Is papier harder dan steen?

Steen, schaar, papier. Dit is een vrij bekend spelletje dat ik vaak met mijn kinderen speel. Voor wie het niet kent. Je speelt dit spelletje met z’n tweeën. Je telt tot drie. Bij drie houd je je hand als een steen, een schaar of papier. Schaar wint van papier, steen wint van schaar en papier wint van steen. Dat een schaar het van het papier wint, kan ik logisch verklaren; dat je schaar bot wordt van een steen ook nog. Maar waarom het papier van de steen wint? Geen idee. Dat weet ik al 40 jaar niet. En dat is precies wat mijn kinderen willen weten natuurlijk. En ik weet het niet… ik kom niet verder dan dat het zo is. Uit een niet representatief onderzoek van vijf volwassenen in mijn omgeving maak ik op dat niemand het weet. Zo hoort het spel nu eenmaal, krijg ik te horen. 

Dit is slechts een voorbeeld van iets wat ik als vanzelfsprekend heb aangenomen, zonder dat ik daar vraagtekens bij heb geplaatst. Maar het is wel belangrijk om ons af te vragen: waarom doen we wat we doen? We willen graag een gemeente waarin iedereen vragen kan stellen, kan meedenken en meepraten. Dan is het wel belangrijk dat iedereen de uitgangspunten of spelregels van het project of spel weet of kent. Waarom moeten de bomen ergens weg worden gehaald? Waarom mag je hier maar 30 kilometer per uur rijden? Waarom mogen mijn buren iets bouwen en ik niet? Dat vraagt om een goede uitleg en begint met nieuwsgierigheid en het stellen van vragen. Vragen stellen om in gesprek te komen en een antwoord te krijgen maar ook om te begrijpen wat we doen. Zo kunnen we onze keuzes ook aan onze kinderen uitleggen. 

O, ja nog even terugkomend op het waarom het papier van de steen wint in het spelletje. Als u het antwoord weet, dan hoor ik het graag.