Jongeren

‘Een grote bak ellende! Ze slopen de boel! Ze luisteren nergens naar! Asociaal! Fatbike-terreur!’ 
Allemaal uitspraken die je hoort als het over jongeren gaat. En, als je het mij vraagt, soms ook waar. 

Maar daarnaast zijn er ook jongeren die meer positief bezig zijn. Die lid zijn van een vereniging en daar positief opvallen. Die er iets van zeggen als een vriend of vriendin iets doet wat niet de bedoeling is. Die elkaar ondersteunen in de mega ingewikkelde tijd die puberteit heet. Of die thuis de taak hebben om voor mensen te zorgen. 

En veroorzaken jongeren wel echt altijd overlast? Of staan ze gewoon ergens en gaan ze echt wel opzij als je even vraagt of je er langs mag? Echt waar, ze lijken vaak ‘enger’ dan ze zijn.

En als ze zich misdragen? Hoe komt dat dan? Gewoon, omdat ‘ze’ nou eenmaal zo zijn? Dat zal soms zeker zo zijn. Sommige mensen, jong of oud, interesseert het allemaal minder en houden weinig rekening met anderen. 

Maar een ander deel zit, zeker bij jongeren, in angst voor de mening van de groep. Wat vinden de anderen? Dat is altijd al zo geweest, maar heeft door de jaren heen wel verschillende uitingsvormen. Vroeger moest je stoer zijn voor een kleine groep. Nu voor de hele wereld. Want zo ongeveer alles komt online. En niet gehinderd door enige vorm van kennis, en ongeremd door het puberbrein, doe je dingen die je niet zou moeten doen en waar je, soms jaren later, nog wel eens spijt van zou kunnen krijgen. 

Wat te doen? Strafbare feiten aanpakken en deze niet zonder straf afdoen. Jongeren aanspreken als ze dingen doen die niet de bedoeling zijn. En met zijn allen eens een keer echt nadenken over waarom we kinderen in hemelsnaam een smartphone geven….